Historia
„Rocznik Gdański” zaczął ukazywać się od roku 1927, choć jego idea narodziła się wcześniej, w roku 1922, kiedy z inicjatywy księdza doktora Kamila Kantaka powstało Towarzystwo Przyjaciół Nauk i Sztuki, którego tradycje kultywują dzisiaj Gdańskie Towarzystwo Naukowe oraz Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki.
Jak można przeczytać na stronach Książnicy Kopernikańskiej (http://informatorium.ksiaznica.torun.pl/rocznik-gdanski-1927-1939/), kadrowym i materialnym zapleczem Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Sztuki było Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku, które również otwarto w 1922 roku. Profesorowie tej szkoły, jednocześnie członkowie Towarzystwa, postanowili zapoczątkować wydawanie „Rocznika Gdańskiego”. Prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Sztuki był wówczas dr Marcin Dragan. W skład komitetu redakcyjnego wchodzili najdłużej Marcin Dragan, Władysław Pniewski oraz Adam Czartkowski.
Przed wojną ukazało się 12 tomów „Rocznika Gdańskiego”. Do „Rocznika Gdańskiego” pisało wówczas aż 57 autorów. Opublikowano 187 rożnych tekstów – wśród nich 72 rozprawy i szkice, 24 materiały źródłowe, 83 recenzje i polemiki. Stałe miejsce na łamach „Rocznika Gdańskiego” zajmowała „Kronika Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Sztuki w Gdańsku”.
„Rocznik Gdański” drukowano w Drukarni Gdańskiej. Siedziba redakcji znajdowała się w gmachu Gimnazjum Polskiego w Gdańsku (dzisiaj: ul. Jana Augustyńskiego 1). Przeważała tematyka historyczna, poza tym reprezentowane były literatura, sztuka, językoznawstwo, etnografia, socjologia i geografia. Szczególne miejsce na łamach „Rocznika Gdańskiego” znalazła tematyka kaszubska.
Dwaj redaktorzy „Rocznika Gdańskiego” Władysław Pniewski i Franciszek Kręcki zostali zamordowani przez hitlerowców w obozie koncentracyjnym Stutthof, w 1940 roku.
Wszystkie tomy „Rocznika Gdańskiego” dostępne są w Bibliotece Gdańskiego Towarzystwa Naukowego.
Przedwojenne wydania "Rocznika Gdańskiego" – tomy 1-11 - dostępne są w postaci zdigitalizowanej, na stronach Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej oraz - częściowo - w Bałtyckiej Bibliotece Cyfrowej (zob.: ARCHIWUM). Niestety, nie wszystkie tomy „Rocznika Gdańskiego” zostały zdigitalizowane. Gdańskie Towarzystwo Naukowe podjęło starania o uzupełnienie archiwum cyfrowego czasopisma o brakujące tomy. Od wydanego w roku 2017 tomu LXXV-LXXVI, wszystkie kolejne tomy mają swoją wersję cyfrową, udostępnioną na stronie internetowej czasopisma (zob.: ARCHIWUM).
„Rocznik Gdański” wkrótce dostępny będzie również w internetowej bazie czasopism naukowych Muzeum Historii Polski w Warszawie: BazHum (http://bazhum.muzhp.pl/ ).
Tom I "Rocznika Gdańskiego" liczył 153 strony i zawierał pięć rozpraw naukowych oraz Kronikę Towarzystwa z lat 1922-1927. Z "Kroniki Towarzystwa" w tomie II-III za lata 1928-1929 wiemy, że został "rozdzielony pomiędzy członków Towarzystwa" na zebraniu w dniu 27 stycznia 1928 roku.
Po wojnie wydawanie „Rocznika Gdańskiego” wznowiono w 1954 roku (od roku 1956 pod auspicjami Gdańskiego Towarzystwa Naukowego). Pierwsze numery redagowali: Marian Pelczar, Irena Fabian-Madeyska, Marian des Loges i Alina Szafranowa.
W 1958 roku redaktorem naczelnym został prof. Andrzej Bukowski. „Rocznik Gdański” znajdował się wówczas w czołówce naukowych czasopism regionalnych. W 1992 roku redaktorem naczelnym został prof. Edward Breza, za którego kadencji pismo zawierało najwięcej artykułów o tematyce kaszubskiej oraz dotyczącej językoznawstwa. W 2008 roku redaktorem naczelnym został historyk, prof. Edmund Kizik, w styczniu 2016 roku - także historyk - prof. Józef Arno Włodarski, a w lipcu 2017 roku prof. Maria Mendel, zajmująca się pedagogiką miasta.
Według Encyklopedii Gdańskiej, do roku 2016 ukazały się 72 tomy „Rocznika Gdańskiego”, a ich nakład wynosił od 500 do 1000 egzemplarzy.